Corn Island...Paradijs van Nicaragua

Corn Island, Een Caribisch eilandje dat behoort tot Nicaragua. Voordat ik naar Nicaragua kwam had ik geen idee dat er aan de andere kant van het land een hele Caribische kust lag. In plaatsen zoals Bluefields, Puerta Cabeza en Corn Island wordt geen Spaans gesproken maar, zoals de Nicaraguanen het noemen, 'kryoyo' (creools) en Engels. De cultuur hier verschilt totaal van die van de latina's. Het is meer vergelijkbaar met Jamaica. Om deze reden ben ik ook ontzettend enthousiast. Het voelt alsof ik midden in mijn vakantie nog een keer op vakantie ga. 

Bij een klein reisbureau koop ik mijn ticket. Deze is overigens 20 euro goedkoper dan de ticket die ik online zou kopen op de officiële website van de vliegmaatschappij. Ik heb mij ingelezen en het blijkt dat de tickets in Nicaragua online juist duurder zijn wegens de 'online' commissie dan in een klein reisbureau. 

Ik vlieg met een klein vliegtuigje in een uur naar Corn Island. Om mij heen hoor ik het Caribisch Engels al. Je waant je zo even in Jamaica! Prachtige stranden met wit zand en de heldere, bijna groenkleurige Caribisch zee. Ik ben meteen al gelukkig. De volgende dag besluit ik met de boot naar het kleinere eilandje te gaan genaamd Little corn. In Little corn zijn geen auto's, bussen of motors te vinden. Alles gebeurt op de fiets of op de voet. Het eiland is zo klein dat je in ongeveer 45 minuten van de ene kant naar de andere kan lopen. In de ochtend tot 13.00 uur is er geen elektriciteit op het eiland. Als je een keer helemaal tot rust wil komen, is little corn the place to be! 

De locals begroeten je allemaal vriendelijk als je voorbij loopt. Als er op dit eilandje tijd is voor ruzies en discussies weet ik het ook niet meer. 

Ik vraag aan een voorbijganger bij welk gedeelte van het strand ik lekker kan zwemmen. Hij zegt dat ik absoluut naar Yemaya beach moet. Dit is 30 minuten wandelen. 'Volg het pad en de bordjes' geeft hij als advies. In het begin is het nog makkelijk maar dan wijkt het pad enorm af. Ik vraag me steeds af of ik wel goed ga maar telkens zie ik dan toch weer een bordje aan een willekeurige boom met Yemaya beach. Ik loop door smalle paden in de jungle. Vlak naast mijn voeten in het gras hoor ik het geluid van beesten waarvan ik niet wil weten hoe ze eruit zien. 

Het doet mij denken aan de avond dat ik lekker met Margharita op de bank aan het  kletsen was. Opeens vloog er razendsnel een zwart beest langs mijn gezicht. Een vleermuis had zijn weg via het raam aan de achterkant naar binnen gevonden. Margharita vroeg geschrokken wat ik had gezien maar hoe kon ik nou weten wat vleermuis in het spaans is? Dat had ik nou net niet geleerd tijdens de spaanse les. "Batman! Batman!' bedenk ik creatief. Margharita begreep mij gelukkig en terwijl ik als een klein meisje stond te gillen op de bank, haalde Margharita rustig haar slipper van haar voet en begon naar dat beest te meppen.

Ik haat de enge beestjes die in de tropen leven en ril bij elk geritsel dat ik hoor in het gras. Af en toe schiet er een kleine hagedis langs mijn voeten als ik een stap zet. Ik schrik mij iedere keer rot. Dan zie ik het hoge gras bewegen. Alsof een beest zich een weg baant door het gras. "Een slang!" denk ik meteen. Ik blijf even staan maar zie dan dat de bewegingen steeds verder van mij af gaan. Ik maak mij daarom niet druk en loop verder. Na 30 minuten lopen met allemaal geritsel naast mij in het gras, kom ik inderdaad aan op het mooiste stukje strand van Little corn. 

Wifi uit, Geen motorgeluiden, boekje erbij en genieten maar! 

p.s. Volgens mij kennen ze hier ook Anansi de spin!