Een onvergetelijke busreis!

Ik heb de smaak al helemaal te pakken. Zoals het hoort ga ik op een willekeurige plek langs de weg staan en wacht. Daar gaat de toeter alweer. "TOET TOET". Ik weet dat ik klaar moet staan want je moet snel instappen. De bus is vandaag nog veel drukker dan de vorige keer. Ik zie dat er bijna geen ruimte is om in te stappen. Dit betekent vast dat ik op de volgende bus moet wachten. Niets is minder waar. Ik hoor de werknemer die in de deuropening staat al zeggen tegen de chauffeur. "Esta bien, solo una" .Denkt hij serieus dat ik er wel bij kan omdat ik in mijn eentje ben? Ik word de bus in geholpen en wurm mij tussen de mensen. Ik moet voor in de bus staan. Voorzichtig kijk ik achter mij. Sardientjes in blik! Iedereen staat gepropt op elkaar. Niemand kan er in het gangpad meer bij. De chauffeur rijdt behoorlijk hard en er komt bachata en merengue muziek uit zijn speakers. Het lijkt wel een feestje. Zo hard staat het.

Met één hand houdt hij het stuur vast en zijn andere hand zet hij in om de grote toeter te gebruiken. Ik zie nu dat er een hele andere claxon gebruikt wordt om aan te kondigen dat de bus eraan komt. Om voor auto's op de weg te toeteren gebruikt hij de toeter op het stuur. Om de wachtende mensen langs de weg te laten weten dat de bus eraan komt trekt hij aan een soort zwaar touw. Hiermee bedient hij een grote claxon die buiten de bus aan het dak gebonden is. "TOET TOET" klinkt het nogmaals.

De werknemer in de deuropening staat relaxed op de onderste trede met de deur wagenwijd open. De bus slingert met een vaart door de bocht maar dat doet hem niets. Hij staat er wat leunend bij en houdt zich met één hand vast. Ik zie drie mensen langs de weg staan. 'Deze kunnen zeker niet mee' denk ik. Toch stopt de bus en helpt de werknemer die verantwoordelijk is voor het in- en uitstappen de passagiers naar binnen. "Waar gaan ze staan?"Vraag ik mij af. De werknemer seint naar ons dat we dichter bij de chauffeur moeten staan. Nu sta ik met mijn hoofd bijna tegen het plafond van de bus aan. Je vraagt je natuurlijk af hoe dat mogelijk is met mijn geweldige lengte van 1 meter 60. Naast de plek van de chauffeur is een verhoging die totaal niet bedoeld is om op te staan. Op de een of andere manier tref ik mezelf toch op deze plek samen met een ander meisje. Ik heb nog nooit zoiets geks gedaan in mijn leven. In de deuropening zijn twee kleine treden om de bus in te komen. Op de bovenste treden staan de twee pas ingestapte personen. Op de onderste treden staat de werknemer. "Dalé, dalé" zegt de werknemer en de chauffeur trapt het gaspedaal weer keihard in.

"TOET TOET" klinkt het even later weer. Denken ze nu serieus dat er nog mensen bij kunnen? Twee vrouwen staan langs de weg te wachten. Geen probleem denkt de werknemer.  Hij laat ze op de onderste trede staan. Waar gaat hij dan staan? Blijft hij achter? Ik geloof mijn eigen ogen niet als hij met gespreide benen toch op de onderste trede gaat staan. Hij heeft een voet nu , naast de linkervoet van de vrouw geplaatst, zijn andere voet naast haar rechtervoet. Hij houdt zich met twee handen vast aan de deuropening en gaat net als een luiaard in een boom naar achter hangen. Hij hangt half uit de deuropening en bevindt zich vrij laag tegen de weg. "Dalé" roept hij zelfverzekerd. Mijn gezichtsuitdrukking is op dit moment vergelijkbaar met de emoticon van whatsapp ( die met die grote ogen). 

Ik kijk weer naar de buschauffeur die het gaspedaal zonder zorgen intrapt. Vrolijke merengue muziek klinkt nog steeds hard door de speakers. Hij laat het stuur met één hand los en reikt naar het flesje cola op het dashboard.....Wacht even! Hoe gaat hij dit flesje open maken? Ik staar gechoqueerd naar hem. Volgens mij voelt hij mijn ogen branden want opeens kijkt hij naar mij. "Dit ga je niet doen!" denk ik. Voor mijn gevoel stopt de tijd even. Het lijkt of wij elkaar minuten aan kijken en dat hij precies weet wat ik denk.  En ja hoor! Hij doet het toch. Precies zoals ik verwacht had laat hij het stuur los en klemt het tussen zijn benen. Alsof dit genoeg houvast geeft! Ik kijk vol ongeloof naar hem. Ik zie een kleine grijns op zijn gezicht. 'toerist' denkt hij vast. Vervolgens pakt hij weer met één hand het stuur vast en gebruikt zijn andere hand om te drinken. Op de een of andere manier besluit hij dat hij het nog veel leuker kan maken. Hij klemt het stuur weer tussen zijn benen en zoekt met zijn vrije hand nu op het dashboard naar zijn pizza slice. Hij neemt rustig een paar happen alsof hij dit dagelijks doet. 

Ik kijk naar de luiaard.....werknemer die nog steeds half uit de deuropening hangt. Ook hij hangt er tranquílo bij. Zijn gezichtsuitdrukking is uiterst kalm. Hij heeft nog net geen hooi sprietje in zijn mond zoals de cowboys die paardrijden. Hij kijkt relaxed om zich heen terwijl de Amerikaanse bus zeker 100 km per uur gaat. "pssstt, psstt" klinkt het als hij twee leuke dames ziet langs lopen. Twee kus geluidjes volgen......