Bandidas!

12 april 2018

Ik vraag  aan de jongedame hoeveel geld ze nodig heeft om melk te kopen omdat ik eigenlijk helemaal geen zin heb om met haar mee te gaan naar de apotheek. Ik besef dat ik haar ook wat geld kan geven en dan heb ik ook een goede daad verricht ( voor mijn gevoel) Ze zegt dat het 80 cordoba is. Snel reken ik uit dat dit ongeveer 2 euro is, misschien zelfs iets minder. Vreemd, dat het zo goedkoop is. In Nederland is Nutrilon toch veel duurder? Laat staan speciale melk. Ik begin het verhaal een beetje vreemd te vinden. Dan benadrukt ze ook nog dat het beter is als ik mee ga naar de apotheek. Ik merk aan mezelf dat ik begin te twijfelen en bij twijfel zegt men altijd niet doen! Ik leg haar uit dat ik 3 maanden in Nicaragua blijf en in een normaal gastgezin verblijf waar ik te eten en te drinken krijg. Ik leg haar uit dat ik dus niet met veel geld op zak loop en haar helaas niet kan helpen. Ze bedankte mij en liep wat geiriteerd weg. Best gek, als je echt geld nodig hebt om je zieke baby te helpen zouden zelfs de kleine beetjes moeten helpen toch?

Weer thuis, mijn nieuwe thuis, zit ik aan de keukentafel en probeer ik in mijn beste spaans aan Margharita te vertellen wat voor een ingewikkeld verzoek ik gekregen heb in de stad. Ze wordt er helemaal stil van. Ze knijp haar ogen samen en slist 'Bandidas!!!'. Ik begrijp dat het dus foute boel was. Margharita vertelt mij dat jonge meisjes samen werken met mannelijke criminelen in Nicaragua. Ze komen met een zielig verhaal op toeristen af in de hoop dat ze je mee kunnen lokken naar een andere plek.....een rustigere plek. Eenmaal in de rustige straat komen de mannen te voorschijn en voor je het weet heb je een mes tegen je keel en pakken ze alles wat je hebt van je af.

In het centrum van Leon is het druk. Langs de cathedral, op de marktjes en langs de kerken stikt het van de lokale mensen. Studenten die in uniform lekker door de stad slenteren of net uit school komen, Vrouwen die lekker op de markt staan te kletsen met elkaar, mannen die rustig voor de winkels zitten en jonge koppels die romantisch op bankjes in het park zitten. Elke dag is het tussen de 35 en 40 graden en elke dag is het leven van Leon op straat. Als toerist kun je er prima met een  veilig gevoel rondlopen. De lokale bevolking appt  immers ook op straat op hun nieuwste smart telefoons. 

Margharita legt uit dat je op drukke plekken niet beroofd kan worden. De rovers durven dit niet want als de politie je te pakken krijgt......tja de politie in de tropen is nou eenmaal anders dan de politie in Nederland. In de tropen krijg je er gewoon van langs van de politie en zit je gemakkelijk een aantal jaar in de gevangenis voor het beroven van mensen op straat.  Al helemaal als je een mes of wapen gebruikt! Bovendien lopen er zoveel mannen rond in Leon die zich geroepen voelen om de berovers ook aan te pakken mochten ze kwetsbare vrouwen proberen te beroven. Iemand in het centrum openlijk beroven is dus niet de beste keuze. Zakkenrollen kan wel maar dat is een ander verhaal. 

Margharita gaat verder en vertelt dat niet alleen toeristen maar ook lokale mensen beroofd worden van hun smartphone in Nicaragua. Het is heel gebruikelijk dat men op straat loopt met een smartphone in de handen en een jongen op een motor voorbij racet en je mobiel uit je handen rukt. Weg mobiel en alle kiekjes die je gemaakt hebt. Het beroven van de smartphone is erg populair in Leon. Margharita geeft mij de volgende tips:

1. Gebruik je smartphone alleen op drukke plekken of in eet tentjes en berg je telefoon daarna altijd weer goed op in je tas. 

2. Als je echt iemand moet bellen op straat omdat het niet anders kan...Kijk rechts, kijk links, kijk achter je. Zie je niemand in de buurt ga dan naast een muur staan en houd de telefoon tegen je oor aan de kant waar de muur zich bevindt. Op deze wijze kan niemand op een motor de telefoon makkelijk uit je handen rukken. ( Tijdens de uitleg van deze tip, staat Margharita trouwens op en doet alles voor. Inclusief met haar mobieltje tegen de muur staan lol!)

3. Als je via een rustige route naar huis loopt kijk dan een paar keer om of je niet achtervolgt wordt. 

4.Stop je telefoon nooit in je achterzak. Logisch! 

6 Reacties

  1. Mavis:
    12 april 2018
    Beetje eng verhaal maar goed aangepakt, Hyacinth
    Ben blij dat het goed is afgelopen
  2. Diana Ferrus:
    12 april 2018
    Ah thank you. I love your writing style! It feels as if I am also in Nicaragua! Looking forward to the next one. You are inspiring!
  3. Elly:
    12 april 2018
    Wat een spannend verhaal Hyacinth. Knap dat je je al goed kan redden in het Spaans. Bij twijfel niet doen he. Die houdt je erin.
  4. Janine Keizerweerd:
    12 april 2018
    Ik zie Margaritha ook al voor mij!
    Goed dat je op je gevoel afging.
  5. Hyacinth Liesdek:
    13 april 2018
    @Mavis, ja ik ben heel blij dat ik niet mee ging .
    @Elly, ja he haha Jouw verhaal blijft mij nog altijd bij!
    @Thanks Diana!
    @Nina haha ja Margharita is zo lieffff
  6. Papa:
    16 april 2018
    Doe je wel voorzichtig meissie !!!