Een ingewikkeld verzoek

Het is officieel mijn eerste dag in Leon. Nicaragua. Al  vroeg zit ik aan de ontbijttafel met Margharita en haar dochter Hilda ( 19). Margharita probeert mijn naam op allerlei verschillende manier uit te spreken maar niets komt in de buurt van mijn naam. " Heb je ook een tweede naam?" Vraagt Hilda. Als ze horen dat dit Priscilla is, kijken ze elkaar aan en knikken bevestigend. Priscilla wordt het, en zo is besloten, zonder mijn toestemming,  dat ik de komende 3 maanden als Priscilla door het leven ga. Margharita is een heel lief vrouwtje die ontzettend van kletsen houdt. Haar gastvrijheid en warme persoonlijkheid zorgen ervoor dat ik mij al snel thuis voel. 

Ik besluit in de middag de stad te verkennen. Hilda loopt een stukje met mij mee omdat ze naar school moet. Ze studeert voor tandarts en zit al in haar derde jaar. Uiteindelijk kom ik alleen aan in het centrum. Overal staan lage, gekleurde huisjes en winkels. Midden in het centrum staat een adembenemende, grote, witte kathedraal. Van alle kanten in het centrum kun je de kathedraal zien. Je kunt zien dat het echt de trots van Leon is.                     

Ik loop eerst om de hele kathedraal heen. Voor de kathedraal bevind zich een parkje. In het park en rondom de kathedraal zitten alleen maar lokale mensen. Hier en daar zie je een backpacker rondlopen maar toeristisch zoals andere landen is het er niet. Ik loop langs een jongedame die voor de kathedraal rustig op een bankje zit. Ze besteed geen aandacht aan mij wanneer ik langsloop. Ik maak wat foto's van de kathedraal met mijn iphone aan de andere kant van de kathedraal.

Ik besluit mijn weg te vervolgen maar plotseling loopt de dame naast mij. Ik schrik me rot! Een paar minuten geleden zat ze nog rustig op het bankje en leek ze geen enkele intentie te hebben om op te stappen. " Que busca chica?" Vraagt ze. Ik antwoord dat ik op zoek ben naar de straat van big feet hostel. Ze besluit met mij mee te lopen. Wat  lief! denk ik in mezelf. Ze vraagt waar ik vandaan kom en zegt dat ze eerst dacht dat ik een local was. Ze zegt dat zij mij iets wil vragen als het mag. Ik vind het al prima omdat ik mijn spaans kan verbeteren. Ze vertelt dat ze een kleine baby heeft van 6 maanden oud die in het ziekenhuis ligt omdat ze geopereerd moet worden wegens een tumor. Ze vertelt dat ze helemaal geen geld heeft en vraagt of ik met haar mee wil naar de apotheek om melk te kopen. Haar baby heeft namelijk speciale melk nodig. Ze kijkt mij vol hoop, bijna smekend, aan. Mijn maatschappelijk werkers hart, wil haar uiteraard helpen maar de twijfel in mij zegt dat als ik dit op de eerste dag al doe, ik de komende drie maanden straks voor de hele stad melk moet kopen. Ik vind het behoorlijk ingewikkeld. Wat moet ik nu doen?